Blog

1 ćwiczenie = 5 sposobów na powtórkę słownictwa

michal-parzuchowski-224092

Ćwiczenie wyjściowe: Gra państwa-miasta

Na potrzeby zajęć zmodyfikowałam grę z dzieciństwa. Pamiętacie, jak grało się w państwa-miasta? Na kartce papieru trzeba narysować kolumny, przypisać im kategorie np. państwo, miasto, przedmiot, zawód itp., a ostatnią zostawić wolną – w niej sumujemy punkty. Zasady są dość proste: jedna osoba mówi w myślach alfabet, druga “stop”. Na wylosowaną literę wpisujemy słowa pasujące do kategorii. Kto pierwszy skończy, odlicza do 10 lub 20. Gdy skończy się czas, zawodnicy przestają uzupełniać słowa. Liczymy punkty. Tu zasady się różniły w zależności od domu, w którym się grało. Propozycja punktacji:

0 punktów – brak odpowiedzi lub nie poprawna np. nie ma takiego słowa 🙂

5 punktów – odpowiedź, która powtarza się u innej osoby

10 punktów – odpowiedź, która się nie powtarza

15 punktów – gdy wszyscy pozostali zawodnicy nie mieli odpowiedzi

Gra kończy się, gdy skończy się alfabet (dla wytrwałych) albo lepiej – po ustalonej liczbie rund, np. po 5 lub 10. Sumujemy punkty z ostatniej kolumny. Wygrywa osoba z największą ilością punktów.

Dlaczego ta gra sprawdzi się jako powtórka? Jeśli uprzedzimy ich, jak będzie wyglądać lekcja powtórzeniowa i wcześniej przygotujemy kategorie, uczniowe zaangażują w przygotowanie gry, powtórzą słówka, żeby wygrać i chętnie wezmą udział w takiej lekcji. Efektywne nauczenie się materiału z lekcji będzie dla nich efektem ubocznym 🙂

Sposób 1

Drukujemy gotowy szablon gry. Zaadaptowałam ją dla osób uczących się języka angielskiego i niemieckiego. Staram się wybrać kategorie dość ogólne, pozwalające na kreatywność. Sprawdziły się z moimi uczniami. Kategorie można zmienić w zależności od potrzeb lub tematu zajęć. Studenci mogą grać indywidualnie, w parach lub małych grupach.

Place-thing-food game

Das Land-Gegenstand-Beruf Spiel

Sposób 2

Przygotowujemy pusty szablon, zawierający tylko kolumny. Uczniowie proponują kategorie, do których będą wymyślać słowa. Wspólnie uzgadniamy, które kategorie wpisać do szablonu. Plusem tego rozwiązania jest zaangażowanie uczniów w przygotowanie gry. Uczą się i powtarzają słownictwo, proponując kategorie. Uzasadniają swoje pomysły i negocjują Możemy grać indywidualnie, w parach lub w małych grupkach.

Sposób 3

 Zamiast kategorii wyrazowych typu miejsce, zawód itp. przygotowujemy zdjęcia pasujące do tematu zajęciu:

dom – zdjęcia pomieszczeń np. kuchni, łazienki, pokoju.

miasto – zdjęcia miejsc np. dworca, parku, banku, restauracji

czas wolny – zdjęcia przedstawiające np. sport, odpoczynek na świeżym  powietrzu, w domu, ze znajomymi

podróże – zdjęcie np. atrakcji, zakwaterowania, środku transportu itp.

narodowości – flagi wybranych państw

Dzięki zdjęciom pracujemy z dużo szerszymi kategoriami. Uczniowie mogą wpisywać rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, wyrażenia itp., pasujące do danej kategorii. Napewno nasi uczniowie wykażą się pomysłowością uzupełniając tabelkę. Jeśli gra nie musi być związana z żadnym konkretnych tematem, uczniowe sami mogą przygotować albo wybrać zdjęcia. Zaangażowanie murowane!

Sposób 4

Rysujemy tabelkę na tablicy. Mogą być w niej kategorie jako słowa lub zdjęcia. Uczniowe pracują w grupach. Swoje odpowiedzi piszą na karteczkach samoprzylepnych. Gdy skończy się czas, jedna osoba z każdej grupy przyczepia karteczkę do tablicy. W ten sposób powstanie tablica pełna pomysłów i słownictwa. Podobnie, gdy robimy burzę mózgów i zapisujemy pomysły/słownictwo. Zebrane w ten sposób słówka mogą stanowić dodatkową pomoc przed sprawdzianem.

Sposób 5

Przygotowujemy stacje – 1 stacja = 1 kategoria. Przy każdej stacji czysta kartka papieru. Uczniowie krążą od stacji do stacji i dopisują słowo/wyrażenie do danej kategorii. Ale uwaga – słowa nie mogą się powtarzać. Jeśli poprzedni uczeń lub drużyna wpisała już słowo, nie można go użyć ponownie w tej kategorii.

Ta opcja sprawdzi się szczególnie dobrze, gdy pracujemy z małymi grupami 4-6 osobowymi. Wówczas każdy uczeń zaczyna przy czystej kartce. Przy większych grupach proponuję pracę w parach. Uczeń lub para ma przypisany kolor mazaka. W ten sposób będziemy wiedzieć, który wpis należy, do którego ucznia/pary.

Powyższe propozycje można zapewne jeszcze zmodyfikować i usprawnić. Ja zrezygnowałam z drukowania szablonów na papierze dla opcji nr 1, 2 i 3. Uczniowe dostają folię i mazaki do pisania. Po sprawdzeniu wycierają chusteczką i mogą pisać od nowa. Zamiast drukować zdjęcia, możemy je wyświetlić na ekranie lub za pomocą projektora.

Leave a Reply

Your email address will not be published.